Juwelen van Simonne Muylaert-Hofman

Op 22 april 2025 vierde Simonne Muylaert-Hofman haar 90ste verjaardag, dit was tegelijkertijd de afsluiting van haar lange carrière als juweelontwerper.
Een mooi moment om stil te staan bij enkele van haar juwelen in de collectie van DIVA.

Het begin

Simonne Muylaert-Hofman rolde als autodidact in het juweelvak via haar echtgenoot, de goudsmid Wilfried Muylaert. In 1961 openen ze samen een juwelenwinkel en start Simonne Muylaert-Hofman (zonder officiële opleiding) als juweelontwerper. Ze ontfermt zich over het ontwerp van de juwelen, de uitvoering wordt aan goudsmeden overgedragen. Totdat ze de verlorenwastechniek ontdekte — een ambachtelijke methode waarbij een ontwerp in was wordt gemodelleerd, om vervolgens in metaal gegoten te worden.

Bekijk hier een korte uitleg van deze techniek (1,5 minuut):

Zodra Simonne Muylaert-Hofman deze techniek meester is, neemt ze naast het ontwerpen ook het volledige maakproces in eigen handen. Haar werken signeert ze sindsdien met MONHOF – een samentrekking van haar naam: MON van (Si)mon(ne), HOF van Hof(man).

Wild goud & parels

De Natuur is een van haar grootste inspiratiebronnen en dat is terug te zien in de organische vormen van haar werk. Met behulp van de verlorenwastechniek verwerkt ze natuurlijke texturen en elementen in haar juwelen.

Zou ze geïnspireerd zijn door de Engelse Andrew Grima (1921-2007)? Een bekende juweelontwerper voor de rich & famous uit de jaren 1960/1970, die in het bos takjes en twijgjes vond en deze – ook met behulp van de verlorenwastechniek – omzette in prachtige juwelen.
Bekijk hier de film:

Met haar asymmetrische en grillige stijl en vormentaal sluit Muylaert-Hofman goed aan bij enkele juweelontwerpers uit de jaren 1960/1970 die werken zo genaamd ‘wild goud’. Dit gele goud met een grillig oppervlak wekt de suggestie alsof het zo in de natuur gevonden is.

Voor Simonne Muylaert-Hofman zijn de vorm en kleur van edelstenen en grillige parels net zo belangrijk. Deze vormen vaak het uitgangspunt, waaromheen het goud wordt ‘geboetseerd’.

Een halssieraad als reactie op shockerend nieuws

Het halssieraad Tricolor ontwerpt Simonne Mulaert-Hoffman voor de tentoonstelling De Man Versier(d)/(t), georganiseerd door het voormalige Diamantmuseum (nu DIVA) in Antwerpen in 2004.

Het juweel is geïnspireerd op de berging van het gelijknamige Noorse autovrachtschip, dat in 2002 zonk na een aanvaring in Het Kanaal. De aanvaring en de gevolgen worden breed uitgemeten in de pers, zeker in België, waar de onderdelen van het schipwrak naartoe worden afgevoerd.

De Tricolor was een groot schip (190 meter lang), maar de ravage was nóg groter. De ruim drieduizend auto’s aan boord van het schip hadden een waarde van 49 miljoen euro. Het schip moet worden geruimd en wordt daarvoor in negen delen gesneden. Deze onderdelen worden vervolgens op binnenschepen naar een schrootwerf in Zeebrugge vervoerd. Alarm slaat af aan de Belgische kust, wanneer men ontdekt dat maar liefst 1000 ton olie in het water is weggevloeid.

Simonne Muylaert-Hofman liet zich door deze shockerende gebeurtenis inspireren. Het halssieraad verbeeldt één van de negen delen van het scheepswrak, met de deels versneden auto’s nog zichtbaar. De zware zilveren draden van het juweel verwijzen naar de enorme kabels waarmee de scheepsdelen gelicht werden. Bij het lichten tuimelden ook de in stukken gesneden auto's in zee; de briljant geslepen diamanten verwijzen naar dit verlies.

Foto 1: Berging van één van de delen van de Tricolor | (c) Smit Salvage
Foto 2: Halssieraad, Tricolor, Simonne Muylaert-Hofman, Westkapelle, 2004 | zilver, goud, diamant, speelgoedauto’s | Collectie DIVA, S2017/1 | (c) Dominique Provost